Urodzona w 1985 roku w Kaliningradzie artystka audio-wizualna, animatorka oraz zawodowa perkusistka. Zajmuje się popularyzacją autentycznej muzyki Wschodu i obszarów śródziemnomorskich.
Pierwszy raz do Polski trafiła w 2005 roku w ramach wymiany kulturowo-historycznej, podczas której pracowała na Mazurach realizując projekty archeologiczne i fotograficzne. Długi czas zajmowała się fotografią kreacyjną, uczestniczyła w wielu wystawach m.in. w Rosji, Niemczech, Włoszech, USA czy na Litwie. Po zdobyciu prestiżowej nagrody „Młody fotograf Rosji 2007 roku” oraz stypendium Polskiego Narodowego Centrum Kultury odbywała staż w Łódzkiej Szkole Filmowej. Następnie rozpoczęła pracę w warszawskiej Fundacji Archeologia Fotografii, gdzie zajmowała się fotografią odnalezioną (ze swoim archiwum w tej dziedzinie w roku 2013 uczestniczyła w wystawie na fotofestiwalu w Łodzi). Skutkiem pracy w FAF było udostępnienie jej prac w książce o fotografii i sociologii wizualnej. Wówczas prowadziła też warsztaty z procesów graficzno-fotograficznych typu Cyjanotypia.
Xenia jest również projektantką patternów i ornamentów, ręcznie tworzy zaprojektowane wcześniej symetryczne mandale. Wykonywała też zlecenie dla polsko-angielskiej firmy, produkującej szlachetne chusty (inspirowane carskimi, rosyjskimi wzorami).
W związku ze swoją drugą pasją, jaką jest muzyka, artystka uczęszczała na zróżnicowane warsztaty i natrafiła na własny kierunek. Udała się w podróż po greckiej Krecie, gdzie skupiła się na kształceniu umiejętności gry na instrumentach pochodzenia perskiego, indyjskiego, tureckiego i greckiego oraz na pracy z zespołem wykonującym tradycyjną muzykę kreteńską. Ostatecznym punktem jednak okazały się bębny obręczowe, na których Xenia uczyła się grać od mistrza mieszkającego w Izraelu – Zohara Fresco (jest on obecnie również uczestnikiem projektu muzycznego Możdżer Trio). Kolejnym krokiem w karierze Xeni była szkoła gry na bębnach obręczowych, którą założyła w Kaliningradzie. Obecnie prowadzi działalność o tym samym profilu w Polsce – jest to pierwsza szkoła nauki gry na tych instrumentach. Koncepcja placówki opiera się na nauce rytmicznych tradycji muzyki Orientu, techniki gry na instrumentach perkusynych (szczególnie na bębnach obręczowych), odkrywaniu osobistego potencjału twórczego poprzez grę, wykorzystanie głosu i ruchu, oraz improwizacji uczestnikow, synchronizacji i rozwijaniu koordynacji ciała (co ma właściwości terapeutyczne).
