OF LOVE - wieczór baletowy PRAPREMIERA: 5 czerwca 2015 r. | Teatr Syrena, Warszawa
CHOREOGRAFOWIE: Natalia Maria Wojciechowska, Bartek Woszczyński
MUZYKA: Pärt, Barber, Bach, Satie, Vivaldi, Burger
SCENOGRAFIA i ŚWIATŁA: Paulina Jędrzejczyk
KOSTIUMY: Przemek Stokowiec
Program „OF LOVE”
CZĘŚĆ 1
\UNLIKE ANY\\r
chor. : Natalia Maria Wojciechowska
muzyka: Arvo Pärt, J.S.Bach, E.Satie, S.Barber, W.Burger, A.Vivaldi
„Unlike any\ to jednoaktowy balet utrzymany w stylu tańca neoklasycznego. Jest to obraz inspirowany życiem artystki utrzymany w dość ascetycznej, niecodziennej formie. Opowiada o poszukiwaniu, spotkaniu oraz oddaniu się miłości. Miłości, która spala i tworzy, która burzy to, co zbudowane, by tworzyć na nowo.
Głównymi bohaterami baletu są kobieta i mężczyzna– w strojach purpurowych, jak dwie krople krwi symbolizujące czystą miłość. Tłem i uzupełnieniem obrazu są tancerki, które symbolizują wszystko, co otacza parę – rzeczywistość, innych ludzi. Tancerki niekiedy też odzwierciedlają emocje, które towarzyszą kobiecie.
Kolejne sceny obrazujące poszukiwanie miłości, spotkanie bohaterów, reakcję kobiety na miłość, połączenie w jedno kobiety i mężczyzny są przetykane wirtuozerskimi popisami tancerek. Taki układ choreografii wprowadza dysonans, który ma dodatkowo podkreślić wyjątkowość miłosnego duetu obserwowanego przez widzów.
Natalia dedykuje ten balet miłości swojego życia - swojemu mężowi, dzięki któremu narodziła się na nowo i bez którego nadal byłaby samotną kroplą w otaczającym ją i niekiedy przytłaczającym oceanie rzeczywistości.
CZĘŚĆ 2
„.NIE BUDŹ MNIE\\r
chor.: Bartek Woszczyński
muzyka: Arvo Pärt
“Nie budź mnie” jest spektaklem ukazującym paradoks miłości oraz uzależnienia. Tancerze zabierają nas w emocjonalną podróż psychologiczną, w której z pozoru piękna i nieskazitelna miłość jest uczuciem toksycznym i autodestrukcyjnym. Spektakl ukazuje problem uzależnień widziany z punktu widzenia osoby uzależnionej, która często nie jest w stanie odróżnić rzeczywistości od wyobraźni. “Nie budź mnie” to personifikacja wzruszającego, lecz tragicznego monologu zamkniętego we własnym, częściowo wyimaginowanym świecie człowieka.
