Sztuka rzeźbienia świętych figur to dawna litewska tradycja ludowa. Rzeźby wyobrażały najważniejszych dla Litwinów świętych, upamiętniały zmarłych oraz wydarzenia ważne dla rodziny. Figurki nazywano bożkami, świątkami lub smętkami. Wyróżniają się one różnorodnością form, są pomnikami litewskiej pamięci i wyrazem samoświadomości, stanowią przejaw wiary i uosobienie wyznawanych wartości. Dzięki rzeźbom abstrakcyjnie pojmowana świętość stała się nieodzownym elementem przyrody oraz pejzażu kulturowego Litwy.
Rzeźba sakralna to jedna z najbardziej charakterystycznych odmian tradycyjnej litewskiej sztuki ludowej. Figurki świętych były elementami obiektów tzw. małej architektury sakralnej: krzyży i różnego typu kapliczek, które stawiano w obejściach, miejscach pracy, przy drogach, kościołach i na cmentarzach. Drewnianymi kapliczkami znaczono też inne szczególne obszary – tereny odosobnione, opuszczone, takie, gdzie można było zabłądzić oraz miejsca tragedii. Święta figura lub krzyż miały odstraszać złe duchy i chronić przed nieszczęściami.Na wystawie można obejrzeć 50 rzeźb z prywatnej kolekcji Gediminasa Petraitisa (liczącej 162 dzieła). Datuje się je na wiek XIX i początek XX. Zbiór tworzą prace artystów ze Żmudzi: Augustinasa Potockasa (1844-1945), Kazimierasa Indrieki (1855-1925), Juozapasa Paulauskasa (1860-1945) i z Auksztoty: Jonasa Danauskasa (1861-1937), Jonasa Valisa (1852-1918), Kazimierasa Katinasa (1836-1913) i Julijonasa Daunisa (1847-1919).
Wstęp: 12 zł normalny, 6 zł ulgowy
W soboty wstęp wolny (oprowadzanie płatne).
Państwowe Muzeum Etnograficzne
ul. Kredytowa 1
http://ethnomuseum.pl/
