Ta książka to wybór relacji i wspomnień.
Uczestnicy spotkania:
Dariusz Pawłoś - przewodniczący zarządu Fundacji „Polsko-Niemieckie Pojednanie“
Edmund Baranowski - wiceprezes Związku Powstańców Warszawskich
Agnieszka Dzierżanowska - współautor publikacji, Dział Edukacyjny Fundacji „Polsko-Niemieckie
Pojednanie“
dr Violetta Rezler-Wasielewska - dyrektorka Centralnego Muzeum Jeńców Wojennych w Łambinowicach-Opolu
dr Piotr Stanek - Kierownik Działu Naukowo-Badawczego Centralnego Muzeum Jeńców Wojennych w
Łambinowicach-Opolu
Prezentujemy tę książkę jako świadectwo wspólnego, choć mrocznego fragmentu historii, zawierające
wspomnienia i fragmenty dzienników powstańców, którzy trafili do niewoli jako oficerowie i jako żołnierze,
a także zwykłych kobiet i dziewcząt, mężczyzn i chłopców.
Powstanie Warszawskie było szczególnym wydarzeniem w trwającej od pierwszych dni wojny walce
z okupantem w Polsce. 2 października 1944 roku dowództwo AK podpisało kapitulację. Szacuje się, że do
niewoli niemieckiej trafiło ok. 16-18 tys. powstańców: mężczyzn, kobiet i dzieci. Po kapitulacji Powstania
Warszawskiego po raz pierwszy za drutami obozów znaleźli się, bowiem nie tylko mężczyźni, ale także kilkutysięczna grupa kobiet-żołnierzy AK, w tym dziewczęta czy kobiety-oficerowie, oraz ok. 1000 chłopców.
Najmłodszy - Jerzy Szulc ps. „Tygrys“ - miał zaledwie 10 lat.
Grupa jeńców-powstańców przeszła przez ok. 40 obozów jenieckich, zlokalizowanych przede wszystkim
na terenie Niemiec i dzisiejszej Austrii. Trafili oni także do kilku obozów koncentracyjnych, co oznaczało
jawne pogwałcenie statusu jenieckiego.

wstęp wolny

Austriackie Forum Kultury
ul. Próżna 7/9,