Brecht unikał iluzji, obnażał sztuczność teatru, zapobiegając utożsamianiu się widza z przedstawianymi postaciami. Głosił konieczność zachowania dystansu między sceną a widownią („efekt obcości”). W jego dramatach akcję często przerywały komentarze odautorskie bezpośrednio odnoszące się do akcji, popisowe songi, projekcje filmowe lub pokazywane na scenie tablice informacyjne, objaśniające sytuację. Postaci pełniły funkcje reprezentantów określonych idei, postaw.
Spektakle Krzysztofa Garbaczewskiego powstałe we współpracy z Marcinem Cecko określane są mianem „instalacji teatralnych”. Za każdym razem stanowią inny rodzaj spotkania z tekstem dotykającym spraw egzystencjalnych i doświadczeń granicznych.
Twórcy o spektaklu:
Na planecie Kepler 69b w gwiazdozbiorze Łabędzia zaniepokojeni mieszkańcy terraformującego miasteczka postanowili jeszcze raz zadać pytanie o relację pomiędzy spektaklem a widzem. Zaczęło się to pewnego wieczoru, gdy ze strony twórców padło pytanie: „Czy teatr ma coś jeszcze do powiedzenia?", a publiczność odmówiła odpowiedzi, czując, że twórcy się nimi wyręczają. Pytanie to powinni skierować przed wszystkim do siebie samych, po cichu się naradzić i wrócić z ładnie wyłożoną odpowiedzią. Twórcy rozwinęli pytanie, powołując się na dawne umowy i pakty zawiązywane pomiędzy nadawcą i odbiorcą komunikatu, a później, gdy owe instancje przestały obowiązywać, odnosząc się do przykładów negocjacji sensu pomiędzy obiema stronami – tej zajmującej scenę i tej zajmującej widownię, ktokolwiek by na nich nie zasiadał.
Obsada:
Bertolt Brecht - Tomasz Bazan
Bertolt Brecht - Marcin Cecko
Bertolt Brecht - Krzysztof Garbaczewski
Muzyka: Joanna Duda
ul. Lubelska 30/32
