'Żydowska wieża Babel' stała się inspiracją dla nowego numeru 'Cwiszn', w którym zostały pokazane różne odsłony – uroki i wady – doświadczenia wielojęzyczności. Żydowska wielojęzyczność sięga czasów najdawniejszych. Już w okresie biblijnym językiem codziennej komunikacji był język aramejski, a językiem przeznaczonym do wyższych celów, językiem świętych ksiąg judaistycznych i dysput rabinicznych, język hebrajski. Ta swoista wielojęzyczność utrzymywała się w społeczeństwie żydowskim przez wiele stuleci. W diasporze językiem codziennej komunikacji stawały się języki żydowskie, tworzone na bazie lokalnych języków i funkcjonujące obok języka hebrajsko-aramejskiego. Jednym z takich języków jest język jidysz. Wielojęzyczność żydowska nie ograniczała się tylko do języków używanych wewnątrz społeczności. Jej cechą charakterystyczną była dodatkowo znajomość, czy to języków lokalnych, czy też języków 'władzy', czyli w zależności od miejsca zamieszkania: języka polskiego, niemieckiego, rosyjskiego, ukraińskiego, białoruskiego itd. Różnorodność używanych języków miała bezpośredni wpływ na ukształtowanie się języka jidysz, ale także na literaturę żydowską pisaną w różnych językach i na kulturę, szukającą we wszystkich tych językach inspiracji.
Wstęp wolny.
austriackie forum kultury
ul. Próżna 8
