Artystka nieustannie dzieli swoje zainteresowania twórcze pomiędzy film i fotografię. W ostatnich latach Agnès Varda tworzy niemal wyłącznie dokumenty i zadziwiające instalacje, balansujące na granicy kina dokumentalnego właśnie i stricte plastycznego konceptu. Pokazywane podczas festiwalu w Wenecji w 2008 roku „Plaże Agnès” wyrastają z jej fascynacji zapisywana rzeczywistości, obecnej także w wielu wcześniejszych filmach, także fabularnych, w których często – opowiadając historie fikcyjnych postaci – portretowała swoje czasy i przemiany społeczno-kulturowe.
Cleo od 5 do 7
Cleo, młoda piosenkarka u szczytu życiowego powodzenia, dowiaduje się że może być chora na raka. Wyniki badań mają być znane w ciągu dwóch godzin. Film ukazuje dwie godziny, w trakcie których Cleo dokonuje przewartościowania swojego dotychczasowego życia.
Jedna śpiewa, druga nie
Stylizowany na dokument film opowiada historię dwóch młodych kobiet: Pomme i Suzanne. Pomme pomaga Suzanne znaleźć pieniądze na usunięcie kolejnej ciąży. Z kolei Pomme, po nieudanych próbach zrobienia kariery artystycznej, wyjeżdża do Iranu z narzeczonym Dariuszem, jednak rozczarowana postawą mężczyzny wkrótce wraca do Francji. Pierwszą osobą, jaką odwiedza jest Suzanne. Stopniowo nawiązuje nowe kontakty i wyrusza w trasę z nowym zespołem.
Film - portretując obie kobiety i ich środowisko - nakreśla także atmosferę ruchu feministycznego we Francji późnych lat 60. i 70.
Bez dachu i praw
Film obrazuje ostatnie dni bezdomnej młodej dziewczyny, która w samotnej wędrówce bezdrożami Francji widziała istotę swojego buntu przeciw normom społecznym i ekspresję swojej wolności i niezależności. Scenariusz filmu prawie w całości został oparty na faktach, a pierwowzorem bohaterki była bezdomna Setine, pochodząca z Algierii. W roli głównej wystąpiła wschodząca wówczas gwiazda młodego francuskiego pokolenia – Sandrine Bonnaire, która za tę rolę została nagrodzona Cesarem w 1986 roku.
Z kolei Agnès Varda jako reżyserka była nagradzana m.in. na festiwalu w Wenecji w 1985, gdzie przyznano jej nagrodę krytyków FIPRESCI oraz Złotego Lwa.
Zbieracze i zbieraczka
Tematem tego głośnego dokumentu jest wielowiekowa tradycja zbierania resztek plonów pozostałych na polu po żniwach. Dawniej pokłośnicami bywały wiejskie kobiety, w filmie Vardy zbieranie resztek jest sposobem na życie dla wielu grup społecznych: bezdomnych, młodzieży, filantropów i artystów.
Europejska Akademia Filmowa przyznała filmowi otrzymał tytuł najlepszego europejskiego dokumentu w 2000 roku.
[ Szczegółowy repertuar projekcji ]
KINO.LAB
CSW Zamek Ujazdowski
ul. Jazdów 2
www.kinolab.art.pl
