Wiertow to twórca filmu dokumentalnego i publicystycznego, reżyser, scenarzysta, teoretyk filmu. Film „Człowiek z kamerą” to eksperyment filmowy zrealizowany w ukraińskim studio filmowym VUFKU będący swoistym studium miasta i nowej porewolucyjnej rzeczywistości. Rytm życia ludzi wpleciony jest w nowoczesną produkcję masową i uzupełniony przez różne scenki rodzajowe (spędzanie wolnego czasu), w których Wiertow dokumentuje nowo powstające społeczeństwo. Gloryfikacja industrializacji, ukazania życia ludzkiego wtłoczonego w trybu ciężkiej pracy pozwalają widzieć w filmie wczesno modernistyczne tendencje.
Reżyser, twórca grupy filmowej „Kino-oko” zgodnie ze swoimi teoretycznymi założeniami filmuje wydarzenia z ukrycia, starając się dotrzeć z kamerą w każde miejsce, często narażając niemal swoje życie. Film nie uzyskał dobrych opinii w oczach współczesnych, którzy zarzucali mu zbytnią awangardowość i formalizm. Sergiusz Eisenstein nazwał dzieło Wiertowa niczym nie umotywowanym żartem filmowym.
Niektórzy wskazują na podobieństwa filmu Wiertowa z wcześniejszym o dwa lata filmem „Berlin: Symfonia wielkiego miasta Walter Ruttmana.
„Szachowa gorączka” (Шахматная горячка) 1925 r., reż. Wsiewołod Pudowkin, 28 min. Pudowkin
Surrealistyczna komedia Pudowkina, jednego z największych twórców kina niemego rozgrywa się w Moskwie w czasie turnieju szachowego. Szachy zaczynają bez reszty rządzić ludzkim życiem, co prowadzi do licznych perypetii. Młody miłośnik szachów staje przed wyborem albo ukochana albo królewska gra.
W filmie wystąpił wielki mistrz szachowy José Raúl Capablanca, można też zobaczyć innych wielkich szachistów tamtych czasów jak Richard Reti, Ernst Grunfeld czy Frank Marshall. Film jest zarazem debiutem krótkometrażowym Pudowkina.
Rosyjski Ośrodek Nauki i Kultury RONIK)
ul. Belwederska 25
(wejście od ul. Spacerowej)
