Trudno tak naprawdę powiedzieć, ilu jest dokładnie Palestyńczyków. W zależności od źródeł podaje się od 7 do 8 milionów. Jednak spieszę uspokoić: nie wszyscy oni mieszkają w Polsce. Z powodu naszej sytuacji politycznej nazywają nas Żydami krajów arabskich, gdyż podobieństwa są duże. Diaspora palestyńska rozrzucona jest w różnych krajach. Od Bliskiego Wschodu aż po Argentynę i Chile. Na dodatek większość Palestyńczyków to ludzie wykształceni i przedsiębiorczy, często zajmujący kluczowe stanowiska w krajach pobytu. Szczycimy się tym, że posiadamy największy odsetek osób z wyższym wykształceniem wśród Arabów, jesteśmy w światowej czołówce, jeśli chodzi o odsetek lekarzy i inżynierów. Na dodatek wielu Palestyńczyków piastuje bardzo wysokie stanowiska w krajach, w których się osiedlili, szczególnie w Ameryce Południowej (np. Carlos Fakos były prezydent Hondurasu; Antonio Sacca były prezydent Salwadoru; Serjio Bitar, były wiceprezydent Chile).

W Polsce jest około 800 osób pochodzenia palestyńskiego. Głównie są to lekarze (około 250), biznesmeni, inżynierowie, technicy, najczęściej skupieni w większych miastach i miastach wojewódzkich, ale są też i właściciele małych firm, barów, restauracji i urzędnicy.

Pierwszy kontakt Palestyńczyków z Polską datuje się na lata 50. ubiegłego wieku. Wtedy przyjechała delegacja studentów palestyńskich na czele z Jaserem Arafatem – późniejszym prezydentem Palestyny, żeby uczestniczyć w odbywającym się w Warszawie Międzynarodowym Kongresie Młodzieży.

W tym samym okresie w Polsce studiowało dwóch Palestyńczyków. Jednym z nich był, liczący dziś 82 lata, „nasz Senior rodu”, który ożenił się i został w Polsce do dnia dzisiejszego ze swoimi dziećmi i wnukami.

Jednakże największa liczba Palestyńczyków została w Polsce po studiach w latach 80. W samej Warszawie i okolicy jest około 200. W większości założyli tu swoje mieszane rodziny i obecnie wychowują drugie pokolenie dzieci polsko-palestyńskich.

W Polsce istnieje Społeczno-Kulturalne Stowarzyszenie Palestyńczyków Polskich (SKSPP), które zostało zarejestrowane w 2009 roku. Choć jest ono zarejestrowane w krakowskim sądzie, większość członków zarządu pochodzi z Warszawy, gdzie odbywają się zebrania i główne działania natury kulturalnej.

Społeczność palestyńska w Warszawie organizuje rocznie wiele imprez i spotkań, zarówno te z udziałem Polaków, jak i te ograniczone do swojego grona. Cyklicznie obchodzone są dwa święta muzułmańskie i dwa chrześcijańskie. Dla niektórych może to być dziwne, ale nasza społeczność w Polsce składa się z wyznawców obu religii, więc tak jak w ojczystym kraju, wszyscy obchodzimy „Id Al- Fiter”, kończący post Ramadanu, „Id Al-Adha” (ofiarowania lub pielgrzymki), upamiętniający ofiarowanie Abrahama swojego syna Ismaela Bogu i oczywiście Wielkanoc, a także Boże Narodzenia.

Głównym punktem obchodów świąt są spotkania towarzyskie zorganizowane przez SKSPP, gdzie składamy sobie życzenia i - zgodnie z naszą tradycją - objadamy się świątecznymi słodyczami, popijając je legendarną gorzką kawą Beduinów. Często też z okazji świąt odwiedzamy naszych najbliższych przyjaciół lub organizujemy wspólny posiłek w domu lub w restauracji.

Niemniej ważną rolę w życiu społeczności palestyńskiej w Warszawie odgrywa Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Palestyńskiej (TPPP). Często przy pomocy tej instytucji są zorganizowane publiczne spotkania z Polakami w celu propagowania wiedzy o Palestynie, szczególnie przy okazji narodowych wydarzeń, takich jak Międzynarodowy Dzień Solidarności z Narodem Palestyńskim, ustanowiony przez ONZ lub z okazji Dnia „Al-Nakba” (czyli dzień katastrofy, upamiętniający utratę Palestyny w 1948 r.). Na tych spotkaniach pokazujemy część naszego dorobku kulturowego i naszego folkloru.

Palestyńczycy, jak większość narodów południowych, są otwarci i rozrywkowi, lubią śpiewać o miłości, lubią muzykę i taniec, lubią korzystać z uroku życia. W Warszawie jeden z naszych kolegów jest profesjonalnym instruktorem tańca i przekazuje chętnym swoją wiedzę o orientalnych tańcach. To m.in. dzięki jego staraniom powstaje w Warszawie grupa tańca folkloru palestyńskiego. Grupa składająca się z młodych Polaków i Palestyńczyków pokazywała swoje umiejętności taneczne 17 grudnia 2009 roku, przy okazji polskich obchodów Międzynarodowego Dnia Solidarności z Narodem Palestyńskim.

Kilka razy w roku odbywają się inne wydarzenia kulturalne związane z Palestyną. Część z nich jest organizowana przez Palestyńczyków, inna zaś przez naszych przyjaciół. Jednym z najważniejszych wydarzeń jest Dzień Kina Palestyńskiego (Cinema), do niedawna jako impreza towarzysząca Festiwalowi Filmów Izraelskich KOLNOA, w warszawskiej Kinotece. Organizatorem jest Fundacja Rozwoju Kultury Żydowskiej w Polsce przy współpracy Ambasady Palestyny w Warszawie. Zwykle w tym dniu są pokazywane najlepsze palestyńskie filmy dokumentalne i fabularne, często palestyńscy kandydaci do Oscarów („Paradise Now”, „Salt of this See”, itp.). Przy okazji można też spotkać twórców tych filmów i uczestniczyć w dyskusjach stron palestyńskiej i izraelskiej.

W latach 2008-2009 w samej tylko Warszawie odbyło się kilka prestiżowych koncertów (m.in. w Filharmonii Narodowej), wieczorów taneczno-muzycznych, wystaw malarstwa, wystaw rękodzieł, itp.
Przez naszą działalność w Warszawie pokazujemy część prawdziwej Palestyny o szczególnym wymiarze kulturalnym. Nasze piosenki, pieśni i tańce opowiadają historię narodu i jego marzenia o wolności i niepodległości.


Tekst: Maged Sahly