Dom dziecka położony przy ulicy Jaktorowskiej 6, w miejscu dawnego Domu Sierot Janusza Korczaka.

Sierociniec dla żydowskich dzieci założony był przez Janusza Korczaka i Stefanię Wilczyńską w roku 1912 na ulicy Krochmalnej 92 (dziś Jaktorowska 6). Budynek zaprojektował Henryk Stiefelman.

Początkowo w domu przebywało 85 wychowanków. Na parterze największą powierzchnię zajmowała sala rekreacyjna pełniąca także funkcję jadalni. Tu znajdowały się także klasy do odrabiania lekcji oraz kancelaria i sklepik. Drugie piętro zajmowały dwie sypialnie, pokój Stefanii Wilczyńskiej oraz izolatka dla chorych. Na poddaszu znajdował się pokój Korczaka. W suterenie znajdowały się: kuchnia, pralnia, kotłownia, szatnie dla dzieci, rozbieralnia i pokój kąpielowy. Dom Sierot znany był z innowacyjnych koedukacyjnych metod pedagogicznych, które wdrażał w nim Korczak. Dzieci w domu miały samorząd, własny sąd, oraz możliwość wyrażania swoich opinii na zebraniach i na łamach gazetki.

Po otworzeniu warszawskiego getta, jesienią 1940 r., budynek Domu Sierot znalazł się po stronie aryjskiej, a mieszkańcy zostali zmuszeni do przeprowadzenia się w granice getta, przy ul. Chłodnej 33, gdzie wcześniej znajdowała się Państwowa Szkoła Handlowa. W październiku 1941 r., wynikiem zacieśnienia granic getta, Dom Sierot został przeniesiony do gmachu Związku Zawodowego Pracowników Handlowych, Przemysłowych i Biurowych przy ulicy Siennej 16. Z tego miejsca, 5 sierpnia 1942, Korczak, dziesięcioro wychowawców i 192 sieroty zostali wypędzeni na Umschlagplatz, skąd zostali przewiezieni do obozu zagłady w Treblince, gdzie zginęli.

Budynki przy ulicach Siennej i Chłodnej już nie istnieją. Jako jedyny został budynek przy Jaktorowskiej 6, tam obecnie działa Dom Dziecka nr. 2 im. Janusza Korczaka. Na dziedzińcu stoi popiersie Janusza Korczaka autorstwa Xawerego Dunikowskiego, odsłonięte w 1979 roku.

Dom Dziecka nr. 2 im. Janusza Korczaka
ul. Jaktorowska 6

Autor: Daniel Slomka