Japońskie słowo Marebito oznacza gościa i przybysza z odległych stron, który niósł z sobą błogosławieństwo, pieśni i opowieści - zalążek teatru. Ta postać pierwotnego, wędrownego aktora dopełniała się z podejmującym ją gospodarzem (aruji). A więc gość i gospodarz. Przybysz i domownik. Mistrz i uczeń.   Fundacja wyrosła z poszukiwań teatralnych na granicy kultur tradycyjnych i współczesnych technik performatywnych. Bezpośrednim impulsem do nadania Fundacji ram formalnych była chęć...

Tancerz, choreograf i pedagog urodzony w Paryżu. Należał do pierwszej fali ruchu hip-hopowego zwanego wówczas funky, street jazz, soul jazz. Równocześnie tańczył i studiował latin-jazz, jazz, modern, klasykę i wiele innych technik. Występował na scenach takich teatrów jak: Moulin Rouge, Alcazar czy Paradis Latin Scala do Rio. Przez ponad 20 lat prowadził zajęcia warsztatowe w wielu krajach: Francji, Brazylii, zachodnich Indiach, Japonii, Grecji.

Tancerz, posiada najwyższą międzynarodową klasę taneczną „S”. Poza licznymi dyplomami i wyróżnieniami z turniejów w Polsce i na świecie, zdobył również dyplom ukończenia z wyróżnieniem Dniepropetrowskiej Szkoły Baletowej.

Strefa Rytmu to szkoła gry na bębnach etnicznych, sklep z najlepszej jakości instrumentami perkusyjnymi, głównie pochodzącymi z Afryki, oraz agencja artystyczna proponująca bębniarską oprawę artystyczną, afro dance & drums show, a także koncerty zespołów etno/world music - Gadająca Tykwa, Wielbłądy.

Kilkukrotna mistrzyni Francji w chińskich sztukach walki (kung-fu wu-shu). Ma za sobą parę lat Łódzkiej Szkoły Baletowej. Przez 5 lat związana z teatrem Gardzienice, występowała i prowadziła warsztaty dla grup krajowych i zagranicznych, między innymi na Columbia University (NYC), na Yely University, w Teatrze "LaMaMa" (USA), w Hebel Theatre (Berlin) , w Centrum im. Meyerholda (Moskwa), w Barbican Center (Londyn) w Sikyonie (Grecja). Pracowała również jako choreografka dla teatrów, teledysków...

Uczyła się tańca nihon buyo u mistrzyni Nishikawa Fukushino ze szkoły Nishikawa-ryu w Tokio. Jak sama mówi: Taniec jest dla niej polem, w którym spotykają się jej dwie ojczyzny.

Tańce w kręgu - tańce z różnych stron świata, w dużej mierze tradycyjne lub oparte na motywach tańców tradycyjnych oraz współczesne choreografie. Są wśród nich tańce irlandzkie, greckie, izraelskie, rosyjskie oraz wiele innych.

Szkoła Wachlarzy Bojowych oferuje autorski program kształcenia w zakresie tańca z wachlarzami bojowymi stworzony przez Julię Bui-Ngoc i Katarzynę Stefanowicz, który obejmuje między innymi elementy kung fu wu shu, tai chi chuan, tańca współczesnego oraz improwizacji, będąc wyrazem połączenia dwóch kultur - Wschodu i Zachodu.

Raynel Fernandez Ballester przywiózł ze swojej ukochanej Kuby niespożytą energię i radość życia, którą przekazuje swoim uczniom na zajęciach z casino (salsa kubańska), rumby, reggaetonu i hip hopu. Raynel urodził się i wychował w dzielnicy Centro Habana Los Sitios, która jest sercem hawańskiej rumby. To właśnie rumba i tańce afrokubańskie stały się jego sposobem na życie.

Pochodzi z Niemiec, gdzie założył własną szkołę tańca. W 1999 roku w Paryżu rozpoczął intensywną naukę tańca pod okiem wielu paryskich nauczycieli. Od 2000 roku uczy salsy w kubańskim stylu casino, ruedy de casino oraz salsy w stylu Los Angeles. Jest też świetnym tancerzem mambo on2. Salsa jest dla niego życiową pasją, obecnie naucza w szkole tańca Salsa Libre.

Zaczynała od baletu. Trenowała disco dance freestyle, a następnie poznawała flamenco u Grażyny Adamczyk we Wrocławiu. Pochodzi z rodziny polsko-tureckiej, stąd nie dziwi, że jednak najbardziej urzeka ją taniec orientalny. 

Dúnia Pacheco (czyt. Paszeku) – angolska tancerka, specjalizuje się w tańcach afrykańskich oraz sambie karnawałowej, pierwsza w Polsce instruktorka kuduro oraz mapouki, choreografka i założycielka afrykańskiej rewii tanecznej – Mulemba.

Projekt taneczny „Afrocuba de Acá” został stworzony przez dwójkę ludzi, którzy postanowili przemycić do Polski trochę kubańskiej tożsamości. Ale Camara i Nikodem Bąkowski, założyciele Szkoły Tańców Karaibskich SalsHall Ortodox, zafascynowani tradycją afrokubańską, po wielu misiącach spędzonych na Kubie zebrali swój zespół tancerzy oraz muzyków, by tworzyć wyjątkowe widowisko.

Tancerz, choreograf oraz model pochodzący z Tunezji. Tańczy od 2000 roku tańce latynoskie, w tym sambę i salsę, ale i taniec współczesny, musicalowy i rewiowy, step amerykański oraz tańce irlandzkie. Jest instuktorem fitness i aerobiku. Zdolności aktorskie pozwoliły mu także wystąpić w serialach.

Moh al Nashif to jeden z niewielu instruktorów tańca brzucha - mężczyzn. Z pochodzenia Palestyńczyk, nie ukończył kursów belly-dance, ale wzrastał w kulturze przesiąkniętej jego klimatem i w sposób naturalny przyswoił sobie taniec.

Teatr działa pod patronatem Fundacji Tradycji i Transformacji Sztuki, która została powołana do życia dnia 25 listopada 2009 r. przez Małgorzatę Matuszewską. Jej celem jest promowanie kultury i inicjatyw artystycznych.

Repertuar szkoły jest bardzo zróżnicowany: od lekkiego i radosnego po bardzo głęboki i nastrojowy. Inspiracją jest zarówno muzyka tradycyjna (flamenco puro), jak i najnowsze trendy, takie jak flamenco-pop i flamenco-latino. Repertuar jest bogaty i urozmaicony, ponieważ przez instruktorów szkoły opracowywane są także kompozycje i choreografie oraz nowatorskie aranżacje flamenco.

Szkoła Tańców Karaibskich SalsHall Ortodox powstała pod koniec 2004 roku. Początkowo tańcem przewodnim miał być dancehall, później tańce afrokubańskie i samba. Ostatecznie nazwa szkoły odkrywa, które tańce mają szczególne znaczenie dla jej założycieli: Ale Camara i Nikodema Bąkowskiego. Pierwsze cztery litery 'Sals' to nawiązanie do salsy, 'Hall' to cztery ostatnie litery słowa dancehall, a 'Ortodox' to silne nawiązanie do tradycji, a więc tańce afrokubańskie, samba i afro.